De officiële lancering van 2044 (Robert Bridgeman)

24 februari 2021

D-day!
21 -02- 21
Vandaag is het zover!

Vanaf vandaag mogen de boeken officieel verzonden worden. Een kwestie van dagen nog voor het op je deurmat valt!  Het is een mijlpaal in mijn leven. Gisteravond vierde ik samen met mijn broer Ruud de uitkomst van 2044. Hij gaf me deze foto van de jonge Robert. 19 jaar jong was ik, hangende uit een trein, ergens in het Andesgebergte van Peru, waar ik op dat moment drie maanden rondreisde met twee vrienden.

Ik was het leven dat ik kende ontvlucht. Vanaf mijn 14e werkte ik en van 16 stond ik fulltime als kok in de horeca. Ik had geen zin meer in school. Ik was absoluut niet gelukkig. Ik was zelfs depressief omdat mijn leven niet de koers had genomen die ik had gehoopt.

Ik had willen studeren…

Ik had diplomaat willen worden. En iets goeds willen doen voor de wereld. Ik had er heel anders voor willen staan op die leeftijd. En was teleurgesteld in het leven. Onbewust was ik op zoek naar gelijkgestemden. Maar verdronk mezelf in de alcohol, de seks en de feesten…

Mijn broer herinnerde me er gisteren aan hoe ik als puber al heel vaak met mensen in discussie ging omdat ik de werkelijkheid zo anders zag dan zij. Ik geloofde toen al niet dat de wereld die ons voorgespiegeld wordt klopt. Ik geloofde niet klakkeloos in de wetenschap, of in wat professoren vertelden. Of in de media. Zoals mijn vrienden wel deden.

Ik had een buitengewone interesse in bewustwording, voor natuur en spiritualiteit. In de Havo/VWO-brugklas las ik 150 boeken. Ik was, en ben, dol op lezen… Toen ik 18 was haalde ik een boek uit de boekenkast van mijn vader. 1984 van George Orwell.

Ik las het in één ruk uit. En zag mijn wereldbeeld bevestigd… Er volgde een zoektocht van een aantal jaren… Al gauw ver van huis… Drie maanden Peru, een horecaseizoen op Vlieland, een jaar in Zwitserland in een skigebied, een half jaar op Texel in den restaurant en een seizoen in Amsterdam als steward bij Transavia.

Ik vond de gelijkgestemden die ik zocht niet. En keerde gedesillusioneerd terug naar Zwolle, de stad waar ik vandaan kom. Ik nam mijn toenmalige vrouw mee uit Amsterdam. En ging aan de slag. Mijn letterlijke gedachten waren toen:
“Blijkbaar heb ik er al die tijd naast gezeten. Het leven is gewoon niet meer dan werken en een gezin starten. Dan zal ik maar succesvol worden.”

21 was ik… Succesvol werd ik. Op mijn 24ate startte ik mijn eerste eigen bedrijf(je). Er volgden er meer. Daarnaast had ik managementfuncties. Een snelle, wat gezette, jongen in pak. Veel geld, mooie wagen, groot netwerk, eigen huis, getrouwd. Geen kinderen, wel miskramen. Je kunt niet alles hebben…

Maar ik was totaal niet gelukkig. Ik was zelfs depressief omdat mijn leven niet de koers had genomen die ik had gehoopt. Ik ging deeltijd een HBO Personeel & Arbeid- opleiding doen en begon te werken in de bouwdienstverlening. Van intercedent naar algemeen directeur met 80 medewerkers in 8 jaar tijd.

En toen kwam de wake up call eind 2007. Ik verloor baan, huwelijk en huis binnen een half jaar… Door de pijn en de vernedering, knapte mijn ego en ontwaakte ik. (Voor de kritische lezer: Inmiddels heb ik weer een nieuw ego ;)). Vanaf dat moment realiseerde ik me dat de jonge Robert er helemaal niet naast had gezeten. Het spirituele pad uit mijn jeugd vervolgde zich.

Tot vandaag…

Niet dat ik daarna nooit meer gewerkt heb. Ik was nog interim- directeur in het onderwijs en personeelsmanager in de bouw tot mijn grote liefde Monique en ik in 2010 voor twee jaar naar Azië vertrokken.

Dat was een van de beste beslissingen van mijn bestaan tot nu toe. Een keuze die naar mijn huidige leven leidt. Gisteravond lag ik in bed te kijken naar de foto van de jonge Robert. Ik vroeg hem hoe hij het vond dat we nu een roman gepubliceerd hebben. Dat we nu in een transformatiecentrum in Zuid- Frankrijk wonen en gelukkig zijn met Monique en de jongens.

Dat we zoveel mensen mogen inspireren, helpen helen en opleiden… Dat we 7 boeken en 3 documentaires mochten publiceren. Hij had toen, 23 jaar geleden, niet kunnen hopen op een leven zoals het er nu uitziet. Hij is blij dat we geen diplomaat zijn geworden. Maar leven in vrijheid…

Hij is blij dat ik gelukkig ben. En al jaren niet meer depressief. Dat mijn leven een koers genomen heeft die hij niet eens had durven dromen… Ik gaf hem een knuffel. Ik gaf mezelf een knuffel. Want hij is mij en ik ben hem…

En vandaag is onze eerste roman uit!
2044 is een feit! Mijn wereldbeeld in een spannend verhaal gegoten. Daar waar het boek 1984 stopte, gaat 2044 door… Een hommage aan de grote Orwell uit mijn jeugd.

Vandaag is nationale feestdag in huize Bridgeman.
Vandaag is een dag om dichtbij elkaar te zijn.

Dank je wel voor jouw steun, lieve Facebookvriend.
Dit is allemaal mede dankzij jou…

Samen staan we sterk, jij en ik.
Samen voor een wereld in Harmonie!

 

For the good of all!

X Robert Bridgeman

 

Deel dit!

Een bericht schrijven

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *