Een nieuwe ochtend (Rianne Manten)
Er was eens een nacht
Nazomer, warm en bloemig
Op een idyllische plek in de natuur
Maanlicht, kampvuur, jij en ik
Een nacht
Waarbij alle sterren samenvielen
De energie versmolt in tijdloosheid
Vanuit een bedding van puur gelukzaligheid
Een nacht
Waarbij wij samen non stop de liefde vierden
Buiten, bij het kampvuur onder de sterren
Vergezeld door liefdevolle wezens
Een nacht
Waarbij alles waarvan ik wist dat het bestond
Ineens op celniveau voelbaar was, aanwezig
Zuivere penetratie op zielsniveau
Er was eens een ochtend
Waarbij ik wakker werd vanuit diep weten
Dat ik klaar was om te sterven
Vanuit diepe innerlijke vrede
Er was eens een andere nacht
Inmiddels winter en koud
Onwennig op een onbekende plek
Maanlicht, digitaal vuurtje op de tv, jij en ik
Een nacht
Waarbij alle sterrenstelsels uit elkaar spatte
Ongrijpbaar, onlogisch en onrustig
Vanuit een bedding van onzuiverheid
Een nacht
Waarvan ik wist dat die zou komen
Vanuit diep weten
Onomkeerbaar door liefdeloze krachtvelden
Een nacht
Waarbij ik elke minuut mocht aankijken
Langzaam, aftellend, genadeloos
Pure eenzaamheid, jij slapend naast mij
Een nacht
Waarvan ook de ochtend weer kwam
Met een afscheid zonder veel woorden
Een laatste blik, zielloze energie
Weken verder, wederom is het nacht
Waarbij de zwangere leegte zich omhult voelt
Ik mijzelf mag koesteren in mijn eigen schoot
De nieuwe ochtend zachtjes verwelkomend
Dankbaar.
The Art of Life!
Rianne
Deel dit!