Het einde van een experiment: anderhalf jaar zonder smartphone

Het einde van een experiment: Anderhalf jaar zonder smartphone

Op 30 april 2015 schreef ik enthousiast een blog over het einde van mijn smartphone. Ik schreef:

“En nu ben ik vrij… Ik loop met een Samsung uit het jaar nul in mijn zak en zo nu en dan komt er een smsje binnen. Rust!! Onwerkelijk… Het is alsof ik na jaren opsluiting het leven weer ontmoet. In de bus gewoon om me heen kijken, een gesprekje met iemand op het perron. Eten met een vriend zonder steeds onderbroken te worden door binnenkomende berichten (behalve van zijn telefoon dan). Deze blog schrijven, in 1 keer zonder onderbrekingen. Door niet meer die constante stroom van informatie te hoeven verwerken, ontstaat er ruimte en rust in mijn hoofd met als gevolg welzijn, geluk, weldaad. En als ik dan ’s avonds mijn Facebook en mail check op de tablet en zie hoe weinig ik gemist heb, dan vraag ik me af waar ik al die tijd mee bezig ben geweest. “

Mijn belangrijkste doel was om anderen te inspireren die smartphone bewuster te gaan gebruiken. Ik nam een extreme stelling in zodat men over smartphone gebruik ging nadenken en erover ging praten. Nog steeds word ik geraakt door al die mensen die op stations, op straat en in horeca gelegenheden met gebogen nek in hun telefoon zitten. Daar mag echt een einde aan komen. Kom op mensen!

De hele tijd in je telefoon zitten maakt dat je hersenen geen rust meer hebben, dat je continue overprikkeld bent en stresshormonen aanmaakt. Het is niet vreemd dat 88% van de Nederlanders last heeft van stress en 1 op de 7 werkenden burnout verschijnselen heeft. Dat komt echt niet alleen door de workload. Zoals de bekendste psychiater van Nederland, Bram Bakker zegt: “Een burnout krijg je niet van je werk”. Ik wilde met mijn experiment zonder smartphone een lans breken en bewustwording creëren op het gebruik ervan.

In de media riep ik tegen iedereen die het horen wilde dat ik bevrijd was van mijn smartphone. In het boek Rust! schreef ik er een heel stuk over en in mijn gelijknamige theatershow gooide ik letterlijk een smartphone over het podium en schreeuwde: “RUST!”.

Deze vrijheid heeft anderhalf jaar geduurd. Anderhalf jaar liep ik rond met een toestel uit het jaar nul waarmee ik alleen kon bellen en sms’en. Meer niet. In die tijd heb ik vier van die toestellen versleten. Vergis je niet. Het is in deze tijd een enorme uitdaging een telefoon te vinden die alleen kan bellen en sms’en. De keuze was dan ook beperkt.

Het eerste toestel was een oude van mijn vader. Een inklapbare Samsung telefoon. Het toestel was al bejaard en overleed kort na ingebruikneming. Ik kocht vervolgens een klein telefoontje dat € 35,- kostte. Het ging ongeveer twee maanden mee. Ik moest dus iets serieuzers vinden.

Met de hulp van Monique vond ik een kek bordeaux rood klaptoestel. Ik herinner me een tijd waarin klaptoestellen heel cool waren, dus ik kon er wel om lachen. Vroeg me wel af waarom de toetsen zo groot waren en wat een vergrootglasfunctie op het toestel deed. Totdat mijn zwager, die in de telefonie zit, het bijna in zijn broek deed toen hij mijn gloednieuwe aanwinst herkende als seniorentelefoon. Daar heb ik nog een paar maanden mee gelopen tot hij ineens kapot ging (ik verdenk één van mijn zoontjes van telefoonmoord ;-).

Mijn laatste dino toestel was een Nokia 300 (ja ze bestaan nog). Eigenlijk voldeed het toestel prima. Op een paar kleinigheden na. Zo kreeg ik hem niet goed ingesteld op de carkit en deden de oortjes het niet. Gevolg: niet, of levensgevaarlijk kunnen bellen in de auto. Totdat ik mijn lader onlangs kwijtraakte. En probeer maar eens een lader van een Nokia 400 te vinden in je directe omgeving. Precies, die heeft niemand meer…

En toen kwam de keuze, wat gaan we doen: Opnieuw een toestel aanschaffen dat alleen belt en smst of terug naar de smartphone. Ik overdacht het experiment van de laatste anderhalf jaar.

De voordelen:

1. Het is inderdaad heerlijk rustig als je geen apps, messenger berichten en mails binnenkrijgt
2. De rust maakt dat er minder stress, minder gedachten en minder prikkels zijn waardoor levenskwaliteit toeneemt
3. Mensen vinden smssen lastig en je krijgt dus alleen berichtjes die er toedoen
4. Je bent helemaal niet met je telefoon bezig en laat hem soms zelfs thuis. Geeft rust

De nadelen:

1. Je kunt geen gebruik maken van allerlei handige apps, GPS en communicatiemiddelen
2. Het lukte me niet te koppelen met de carkit waardoor bellen levensgevaarlijk werd
3. Je mist alle foto’s en berichten in appgroepen van familie, vrienden en collega’s (en daar mis je veel mee)
4. Je kunt geen foto’s en filmpjes van je kinderen maken en ze al helemaal niet delen
5. Je bent een kwartier bezig met het schrijven van een smsje
6. Voor mijn professie is het belangrijk te kunnen delen op Facebook, Twitter op Instagram. Voor de eerste twee heb je een laptop nodig en de laatste kan alleen op een smartphone
7. Foto’s delen vraagt een camera, overzetten op je computer en een laptop. Veel tijd en veel handelingen
8. Je kunt niet uitzenden op Facebook live
9. Je moet altijd de adressen opschrijven als je ergens heengaat, je hebt geen gps
10. Je kunt niet even iets snel opzoeken
11. Als je de trein mist moet je je personal assistent bellen

Nu heb ik het geluk dat ik een personal assistent heb. Sanne is mijn steun en toeverlaat en ik heb haar wat gebeld. Als ik naar afspraken ging zat Sanne al klaar naast de telefoon. “Sanne, wat is het adres ook weer? Ben vergeten het op te schrijven”. Of “Sanne, hoe heet die contactpersoon ook al weer?”. Of “Sanne, ik sta op het station en de trein komt niet. Welke verbinding is het snelst?”. Telkens dook Sanne haar smartphone in om mijn probleem op te lossen. Ik had dan wel geen smartphone en meer rust, maar mijn geliefde collega werd er drukker door.

Al met al was de keuze dan ook niet heel erg moeilijk. Met name Sanne’s overuren en het feit dat ik geen fotootjes en filmpjes van mijn jongens kan maken en delen gaven de doorslag. Mensen veranderen, inzichten veranderen en meningen veranderen. Er ligt hier een gloednieuwe Samsung Galaxy S7 naar me te kijken terwijl ik dit schrijf. We zijn verliefd. Het liefst wil ze dat ik de hele tijd aan haar zit en met haar speel. Zo zitten smartphones nu eenmaal in elkaar.

Het vraagt daarom discipline en zelfmanagement van me om haar niet de hele tijd te gebruiken. Ik heb me de eerste dagen laten gaan, maar ga nu naar een beheerster gebruik toe. Een paar keer per dag kijken. Kijken hoe het gaat. Daar kan ik dan later weer over schrijven het boek dat ik samen met Arian van Rijssen ga schrijven: “Start vandaag met nuchter leven” (verschijnt ergens in 2017). 🙂

De conclusie van dit experiment: “Anderhalf jaar zonder smartphone” is dat we er niet onder uit kunnen en met onze tijd mee mogen gaan. De rust zit hem niet in het wel of niet hebben van een smartphone, maar in hoe je er me omgaat. Ik ben met de actie begonnen om anderen te inspireren bewuster met hun telefoon om te schakelen.

Anderen inspireren is mijn werk en is belangrijk, maar hoeft niet ten koste te gaan van mijn levenskwaliteit (of die van mijn collega) en effectiviteit in mijn werk en sociale verkeer. Die opoffering wil ik best een wat langere periode doen, maar er zijn grenzen J Ik hoop dat ik je met deze actie heb kunnen inspireren. Dat ik je aan het denken heb gezet en geholpen heb bewuster met je telefoongebruik om te gaan. Voor je eigen levenskwaliteit en die van de mensen om je heen.

Ik wil graag van deze gelegenheid gebruiken om Sanne heel hartelijk te danken voor haar bijdrage aan dit experiment. Zonder jou was het niet gelukt! Dank je wel! 🙂

Licht leven! Robert Bridgeman