Wat anderen van je vinden

Wat anderen van je vinden

De mening van anderen is niet meer dan de mening van anderen’. Dit zijn de woorden van Amerikaanse psycholoog Wayne Dyer. Waarom is die mening toch zo belangrijk voor ons? Belangrijker nog, wat kun je doen om er minder door gestuurd te worden?

Mensen zijn kuddedieren. Het overlevingsmechanisme om “erbij te horen” is onlosmakelijk verbonden met het mens-zijn. Als jagers en verzamelaars was het essentieel om niet uitgesloten te worden van de groep. Onderdeel zijn van de groep was cruciaal voor de overlevingskansen. Datzelfde overlevingsmechanisme zit ons nu in de weg. Het is vandaag de dag niet meer levensbedreigend als je uit de groep wordt gegooid. Het is echter wél bedreigend voor je persoonlijkheid.Outcasts kunnen behoorlijk aan zichzelf gaan twijfelen, onzeker worden en zelfs depressief of suïcidaal raken. Het lijkt er soms op alsof we bestaan bij de gratie van anderen.

We vergeten dat de mening van anderen niets meer en niets minder is dan de beperking van anderen. Deze mening komt namelijk voort uit iets dat diegene in het leven heeft meegemaakt en geleerd. De mening wordt dus gevormd op basis van het verleden. Ervaringen van vroeger worden de filters waar de realiteit mee wordt gekleurd. Dat verleden is per definitie beperkt.

Wanneer stop je met je leven aanpassen aan de beperkingen van andere mensen?

Denk aan een willekeurig iemand. Stel je eens voor hoe deze persoon is opgegroeid en wat hij of zij heeft meegemaakt. Probeer je in te beelden hoe deze ervaringen bepaalde overtuigingen, angsten en ideeën vorm kunnen geven.

Kijk nu eens naar jezelf, vanuit de ogen van die persoon. Je zult zien dat diegene nooit echt een goed beeld van jou kan vormen. Er kan enkel een beeld gevormd worden van de delen van jou, waar de persoon zelf iets mee heeft vanuit het verleden. De rest niet. De persoon heeft daardoor een heel beperkt beeld van jou. Als deze persoon iets van jou vindt, is dat enkel op basis van deze beperkingen.

‘We zien anderen niet zoals ze zijn, we zien anderen zoals wij zijn’

Ga je een laag dieper, dan gebeurt er nog iets interessants. Mensen zijn elkaars spiegel. We zien onze eigen gebreken en verworvenheden in anderen. Iemand die naar jou kijkt, ziet de gebreken in zichzelf. Indianen wisten dit al duizenden jaren geleden en hadden het gezegde:

‘Als je naar een ander wijst, wijzen er drie vingers terug naar jezelf.’

We zien onszelf in elkaar. Als we ons aan iemand ergeren of iemand veroordelen, dan is diegene een weerspiegeling van onszelf. Een weerspiegeling van delen van onszelf die we niet geaccepteerd hebben, waar we ons voor schamen of die we onbewust niet willen zijn.

Een voorbeeld is een tot in de puntjes verzorgde zakenvrouw die zich groen en geel ergert aan haar slonzige buurvrouw. Ze ergert zich hieraan en wijst. Er wijzen nu drie vingers naar haar terug. Waar wijzen haar vingers naar? Wat is de spiegel? Zij is toch heel netjes?

De onderliggende laag kan goed te vinden zijn in het feit dat de zakenvrouw het onbewust heel belangrijk vindt wat anderen van haar denken. De ergernis naar de buurvrouw is naar dit deel van zichzelf gericht. De buurvrouw maakt zich niet druk om wat anderen denken. Zij voelt de behoefte niet om zich op te dirken en indruk te maken op anderen. De zakenvrouw wordt door de buurvrouw geconfronteerd met haar eigen angst voor afwijzing door anderen.

Er zit ook een mooie zijde van deze spiegel. Als je naar een ander kijkt met compassie, heb je gebrek in jezelf geaccepteerd. Jij bezit dezelfde eigenschap, maar hebt er vrede mee. Waar irritatie voortkomt doordat er iets in jou zit dat aandacht vraagt en opgelost moet worden, voel je compassie als je naar een ander kijkt en een gebrek ziet dat je hebt overwonnen. Je kunt in anderen enkel zien, wat er ook in jou zit.

Als je dit inzicht hebt verworven, wordt het vermakelijk als anderen zich aan jou irriteren of je bewonderen. Ze laten daarmee een stukje van zichzelf zien. Het zegt veel meer over hen, dan over jou.

‘Alles wat we tegen een ander zeggen, zeggen we uiteindelijk tegen onszelf’

Nu kun je anderen – op respectvolle wijze –  gebruiken als dashboard. Wie zijn de mensen waar jij boos op bent? Wie zijn de mensen waar je een oordeel over hebt? De mensen waar je je aan irriteert of teleurgesteld in bent?

Belangrijker nog, wat zegt dit over jou? Deze mensen zijn eigenlijk je grootste leraren. Zijn fungeren als een spiegel voor de delen van jezelf die je onbewust weg hebt gestopt en waar je liever niet mee geconfronteerd wordt. Delen waar je je helemaal niet bewust van bent, maar die andere mensen wel degelijk bij jou zien. Het positieve is dat het andersom ook zo werkt. Mensen waar jij bewondering voor hebt of naar opkijkt, zijn een weerspiegeling van hetgeen dat jij in je hebt.

‘Je buitenwereld is een afspiegeling van je binnenwereld’

Hoe ga je nu om met de meningen van anderen?

1. Besef dat jij de spiegel bent voor de ander. Ze zien vooral zichzelf en maar een klein deel van jou.
2. Ga bij jezelf na wat je doet voor de goedkeuring van anderen. Probeer dit los te laten
3. Ga bij jezelf na wat je laat voor de goedkeuring van anderen. Probeer dit dingen juist los te laten (zolang ze niemand schaden).

Maar vooral: Ga in je eigen kracht staan. Het leven is echt veel te kort om de goedkeuring van anderen na te jagen. Het is zonde, doodzonde, van de spaarzame tijd die je hebt. Volg je hart en ga ervoor. Je hoeft je niet te laten sturen door de beperkingen van je medemensen. Het is al erg genoeg dat ze zichzelf daardoor laten sturen. En ook belangrijk: probeer anderen niet te sturen met jouw eigen beperkingen. Heb geen oordeel over de ander. Heb je wel een oordeel over iemand? Bedank dan: er wijzen drie vingers naar jezelf.