Wat anderen van je vinden

‘De mening van anderen is niet meer dan de mening van anderen’.  Zei de Amerikaanse psycholoog Wayne Dyer. Waarom is die mening toch zo belangrijk voor ons en wat kun je doen om er iets minder door gestuurd te worden?

Mensen zijn kuddedieren en het ‘erbij horen’ is van oudsher een overlevingsmechanisme. Als jager- verzamelaar was het essentieel niet uitgestoten te worden uit de groep, je overlevingskansen werden daardoor ernstig beperkt.

Dat overlevingsmechanisme zit ons nu in de weg. Vandaag de dag is uit de groep gegooid worden niet meer levensbedreigend. Wél is het bedreigend voor je persoonlijkheid. Outcasts kunnen behoorlijk gaan twijfelen aan zichzelf, onzeker worden en zelfs depressief of suïcidaal. We lijken soms wel te bestaan bij de gratie van anderen.

Maar wat we vergeten is dat de mening van anderen niet meer of minder is dan de beperking van anderen. Iemand vindt namelijk iets op basis van wat hij of zij in het leven heeft meegemaakt en geleerd. Op basis van het verleden dus. Ervaringen van vroeger worden de filters waarmee de realiteit wordt gekleurd. Dat verleden is per definitie beperkt.

Wanneer stop je met je leven aanpassen aan de beperkingen van andere mensen?

Neem eens een willekeurig iemand in je hoofd. Stel je eens voor hoe deze persoon is opgegroeid, wat hij of zij heeft meegemaakt en wat hij of zij op basis van deze ervaringen en de overtuigingen, angsten en ideeën die daardoor ontstaan kunnen zijn. Kijk nu eens door de ogen van diegene naar jou. Zie je dat deze persoon nooit echt een goed beeld van jou kan vormen? Alleen de delen van jou waar hij of zij zelf iets mee heeft vanuit het verleden worden waargenomen, de rest niet. De persoon heeft daarmee een heel beperkt beeld van jou. Stel dat deze persoon iets van je zou vinden, dan is dat op basis van deze beperkingen.

‘We zien anderen niet zoals ze zijn, we zien anderen zoals wij zijn’

En als je nog een laag dieper kijkt gebeurt er nog iets interessanter. Mensen zijn namelijk elkaars spiegels. We zien onze eigen gebreken en verworvenheden in anderen. Iemand die naar jou kijkt, ziet zichzelf. Indianen wisten dit al duizenden jaren geleden. Van hun komt het gezegde:

‘Als je naar een ander wijst, wijzen er drie vingers terug naar jezelf.’

We zien namelijk onszelf in elkaar. Als we ons aan iemand irriteren of iemand veroordelen, dan spiegelt diegene delen van onszelf die we niet geaccepteerd hebben, waar we ons voor schamen of die we onbewust niet willen. Een voorbeeld hiervan is een tot in de puntjes verzorgde zakenvrouw die zich groen en geel ergert aan haar slonzige buurvrouw. Ze wijst door zich te ergeren en drie vingers wijzen dus terug. Maar wat kan dat dan zijn dat spiegelt? Zij is toch heel netjes?

De onderliggende laag kan heel goed zijn dat de zakenvrouw het onbewust heel belangrijk vindt wat anderen van haar denken en de irritatie is eigenlijk naar dit deel van zichzelf gericht. De buurvrouw is vrij op dit vlak en hoeft zich niet op te dirken om indruk te maken op anderen en dat confronteert de verzorgde vrouw met haar eigen angst voor afwijzing door anderen.

Als je iets ziet in een ander waar je compassie mee hebt overigens, dan heb je dat deel ook, maar wel geaccepteerd van jezelf. Samengevat: irritatie als je naar een ander kijkt betekent dat er iets in jou zelf zit dat aandacht vraagt en opgelost mag worden en compassie als je naar een ander kijkt betekent dat je iets gehad hebt wat nu overwonnen is. Je kunt alleen maar zien in de ander wat in jou zit.

Als je dit inzicht hebt wordt het vermakelijk als anderen zich aan jou irriteren of je bewonderen. Ze laten daarmee een stukje van zichzelf zien. Het zegt 3x meer over hun dan over jou.

‘Alles wat we tegen een ander zeggen, zeggen we uiteindelijk tegen onszelf’

Nu kun je anderen (op respectvolle wijze) gaan gebruiken als dashboard. Wie zijn de mensen waar jij boos op bent, waar je een oordeel over hebt? Waar je je aan irriteert of teleurgesteld in bent? En wat zegt dat over jou? Deze mensen zijn eigenlijk je grootste leraren, zij spiegel delen van jou die je onbewust ver weg hebt gestopt en waar je liever niet mee geconfronteerd wordt. Delen waar je je helemaal niet bewust van bent, maar die andere mensen wel degelijk zien bij je. Andersom werkt het ook zo dat de mensen waar je bewondering voor hebt of naar op kijkt iets in jou spiegelen dat er mag zijn.

‘Je buitenwereld is een afspiegeling van je binnenwereld’

Hoe ga je nu om met de meningen van anderen?

1. Besef dat jij de spiegel bent voor de ander, ze zien zichzelf vooral en maar ten dele jou
2. Ga bij jezelf na wat je doet voor goedkeuring van anderen, probeer die dingen los te laten
3.  Ga bij jezelf na wat je laat voor goedkeuring van anderen, probeer die dingen juist te doen (zolang ze niemand schaden)

Maar vooral: Ga in je eigen kracht staan. Het leven is echt veel te kort om het aan de goedkeuring van anderen over te laten. Zonde, doodzonde van de spaarzame tijd die je hebt. Volg je hart en ga ervoor. Je hoeft je niet te laten sturen door de beperkingen van je medemensen, het is al erg genoeg dat ze zichzelf daardoor laten sturen. En belangrijk: probeer zelf ook anderen niet te sturen met jouw beperkingen en laat je oordelen op ze los. En als je wel een oordeel over iemand hebt? Dan weet je dat er drie vingers naar jezelf wijzen.

Meer over Bridgeman:
www.bridgeman.nl
www.rusthetboek.nl