Beste lezer,
Dit is geen boodschap om met het hoofd te begrijpen, maar misschien om met het hart te voelen.
Als er iets in jou een toon herkent, een veld, een herinnering, dan is dit verhaal je misschien niet helemaal vreemd.
Het wordt niet gedeeld als les, maar als resonantie. Niet om te informeren, maar om uit te nodigen.
Op 16 augustus 1987 gebeurde er iets wat ik op dat moment niet kon begrijpen, en wat ik pas veel later werkelijk zou gaan beseffen. De hele dag voelde ik me vreemd, alsof er iets diep vanbinnen werd losgemaakt, zonder dat ik wist wat of waarom. De tranen kwamen spontaan, en hoewel het ongemakkelijk was, zelfs verwarrend, was er tegelijkertijd een onderstroom van stilte, alsof een oud weten werd aangeraakt dat al die tijd had liggen sluimeren onder het oppervlak van mijn bestaan.
Pas later hoorde ik dat deze datum bekend stond als de Harmonische Convergentie, een planetaire samenstand, een energetisch ijkpunt, een collectieve verschuiving die door velen werd gevoeld, maar slechts door weinigen begrepen. Ik kende de termen niet, wist niets van astrologie of spirituele velden, maar iets in mij reageerde en het bleek het begin van een lange, steeds dieper wordende reis naar binnen.
Niet lang daarna begon mijn leven uiteen te vallen op manieren die ik toen als verlies zag, maar die ik achteraf niets minder dan bevrijdingen zou noemen. Mijn baan verdween, mijn huwelijk eindigde, en wat ik ooit als mijn identiteit beschouwde, mijn verhaal, mijn plek in de wereld, viel uiteen in brokstukken die ik niet langer kon vasthouden. En in de ruimte die daardoor ontstond, werd ik me voor het eerst bewust van iets wat ik sindsdien ben gaan herkennen als het veld van mijn Ziel.
Ik besloot terug te keren naar de universiteit, niet om een nieuwe loopbaan op te bouwen, maar omdat ik voelde dat ik opnieuw moest leren kijken, opnieuw moest leren luisteren, en misschien zelfs opnieuw moest leren denken. Ik studeerde Engelse literatuur, later psycholinguïstiek en semiotiek, de studie van tekens, betekenis en communicatie. En ergens in die verkenning van de structuur van taal begon er zich in mij een andere vorm van communicatie te openen, niet via woorden, maar via trilling.
Ik begon te mediteren. De beoefening die ik leerde ‘Metta Bhavana’, liefdevolle vriendelijkheid, werd een ankerpunt in een tijd waarin alles vloeibaar en onzeker aanvoelde. Het redde me, op manieren die moeilijk uit te leggen zijn. Niet omdat het me iets leerde, maar omdat het me hielp herinneren aan iets in mij dat ik lange tijd had begraven: een vermogen tot zachtheid, tot aanwezigheid, tot eenvoudige liefde. Voor mezelf. Voor anderen. Voor het leven.
In de jaren die volgden, leefde ik op een manier die ik nu zou omschrijven als een alternatieve levensstijl. Ik werkte, las, zocht, voelde en begon gaandeweg meer ruimte te maken voor mijn gevoeligheid, voor datgene wat zich in mijn lichaam begon te roeren, ook al kon ik het nog niet verklaren.
Totdat, in 1992, mijn energiesysteem tot leven kwam. Ik herinner me het moment nog goed: een plotselinge trilling door mijn hele lichaam, een gloed die zich van binnenuit uitbreidde, een gevoel van levend-zijn dat ik tot dan toe nog nooit zo had ervaren. Ik kon die sensatie oproepen wanneer ik wilde, alsof mijn lichaam eindelijk weer luisterde naar iets wat altijd al aanwezig was geweest. Een herinnering, misschien, aan een staat van zijn die ik lang geleden had afgesloten om te overleven in een wereld waarin daar geen ruimte voor leek te zijn.
Dat moment markeerde opnieuw een drempel. Ik begon me te verdiepen in energetisch werk, woonde bijeenkomsten bij van wat toen nog de National Federation of Spiritual Healers heette, en werd langzaam maar zeker wat je een “new age-toerist” zou kunnen noemen. Ik proefde aan verschillende tradities, stromingen en benaderingen, niet uit een honger naar kennis, maar uit een subtiel verlangen naar thuiskomen.
In 1995 werd ik ingewijd als Reiki Master. Die titel gaf me iets om me achter te verschuilen, een vorm, een naam, een identiteit binnen een veld dat nog steeds nieuw voor me was. En toch voelde ik me niet op mijn gemak in de gemeenschappen waarin ik me bewoog. Er klopte iets niet, iets hield me tegen om echt te landen. Ik ontving zes verschillende Reiki Master-inwijdingen van zes verschillende leraren, in een poging het innerlijk conflict op te lossen. Een zoektocht naar zuiverheid, misschien. Of simpelweg een verlangen naar heelheid.
In datzelfde jaar begon ik te werken met de kracht van het gesproken woord. Ik werd geraakt door leringen die het belang benadrukten van het uitspreken van intentie, van bewust contact maken met je eigen trilling via taal. Voor mij sloot dit naadloos aan bij mijn achtergrond in de taalpsychologie. Wat begon als experiment, werd gaandeweg een integraal onderdeel van mijn werk. Ik ontdekte dat woorden, wanneer ze bewust gekozen, belichaamd en uitgesproken worden, een veld kunnen openen waarin heling zich op natuurlijke wijze aandient. Geen affirmatie. Geen mantra. Maar een intieme ontmoeting met waarheid.
Zoals vaak gebeurt wanneer je je pad begint te herkennen, brengt het leven de juiste leraren op je pad. Ik trainde vier jaar met een transpersoonlijk psycholoog, en in dat veld begon zich iets te ontvouwen wat ik later ‘protocolwerk’ zou gaan noemen.
Het werd een manier van werken die zich niet beperkte tot de inhoud van dit leven, maar zich uitstrekte naar andere lagen, voorouderlijke geschiedenis, zielsherinneringen, kosmisch erfgoed. Geen methode. Geen structuur. Maar iets wat zich liet zien in het moment, en zich steeds opnieuw liet bijsturen via afstemming op het veld.
In 2003 werd ik door mijn vriendin Charlotte Korbee uitgenodigd om naar Nederland te komen en een reeks workshops te geven. Dat leidde tot een tweejarige facilitator training, van 2004 tot 2006, de voorloper van wat later mijn Mystery School zou worden. De modulaire cursusnotities werden uiteindelijk de basis voor mijn eerste boek.
In 2010 ontmoette ik Robert Bridgeman tijdens een evenement in Dalfsen, waar ik nu woon. Er was geen plan, geen visie alleen een bijzondere ontmoeting. Maar er werd iets aangeraakt.
In 2015 kwam Roberts uitnodiging om mijn werk opnieuw in Nederland te brengen, als onderdeel van de Bridgeman Academie. Naast de mooie vriendschap ontstond er een even mooie samenwerking. Ik zei ja.
Oude vriendschappen werden hernieuwd, nieuwe verbindingen ontstonden, en wat ik begon te delen voelde als werk dat zich op een geheel nieuw niveau wilde ontvouwen niet als een verbetering van iets bestaands, maar als de geboorte van iets wat zich al die tijd in het onzichtbare had voorbereid.
Net toen alles zich begon te openen, werd ik ernstig ziek. Een uittredepunt. Een bijna-doodervaring. Ik maakte een bewuste keuze om te blijven. Naast de diepe innerlijke ervaring ontstond ook een helder besef van wat zich verder wilde ontvouwen. Later dat jaar keerde ik terug om workshops te geven. In 2016 begon ik opnieuw een facilitator training. In mijn enthousiasme dacht ik dat ik het eerder ontwikkelde programma kon samenvatten in een kortere, intensievere vorm, vier weekenden verspreid over negen maanden. Ambitieus… en naïef.
Het werd iets totaal anders. De groep werd het curriculum. De energie bepaalde het tempo. Het veld bepaalde de diepte.
Zo werd mijn Energy Mastery Mystery School geboren. Geen school in de klassieke zin, maar een levend organisme. Elk jaar opent zich in een nieuw octaaf. Elke groep lijkt op een onverklaarbare manier precies bij elkaar te horen alsof er vooraf een soort interdimensionale afstemming heeft plaatsgevonden waarin zielen elkaar al herkenden.
Vandaag de dag is de Energy Mastery Mystery School een jaarprogramma voor bewustzijnsverruiming, dat zich door de tijd heen ontvouwt en zich in trilling telkens opnieuw toont. Het voelt nog steeds niet ‘groot genoeg’ om alles te omvatten wat gedeeld wil worden en misschien hoeft dat ook niet. Misschien ligt de magie juist in de ruimte die openblijft. De plek waar niets vastligt, en alles mogelijk is.
Misschien raakt dit iets in jou aan…
Misschien heb je jezelf ergens in dit verhaal gevoeld. Niet in de feiten, maar in de toon. In de onderstroom. In iets wat niet uitgelegd hoeft te worden, maar wat je op een onverklaarbare manier herkent.
Als dat zo is, weet dan dat er altijd momenten zijn waarin het veld opnieuw wordt geopend, niet als iets buitengewoons, maar als een natuurlijke voortzetting van wat altijd al beweegt. Want ik ben niet “terug” in Nederland. Ik bén hier. En het werk stroomt verder, zoals het dat altijd heeft gedaan.
Grounding Your Soul’s Energy of Living Your Soul’s Frequency
Een eendaagse reis waarin je ziel wordt uitgenodigd om volledig te landen in je mens-zijn.
Owning Your Cosmic Self (2-daagse)
Twee dagen waarin de sluier wordt opgelicht tussen jouw Bron en de conditioneringen die nog onder het oppervlak werkzaam zijn.
Er is niets dat moet. Geen timing die je kunt missen. Alleen een veld dat zich opent wanneer jij er klaar voor bent.
Voel wat waar is voor jou.
De rest ontvouwt zich vanzelf.
Met liefde,
Altazar
Altazar Rossiter is een moderne mysticus, spreker en auteur met een diep, inzichtelijk spiritueel en intuïtief vermogen. Als holistisch mentor en spiritualiteitsleraar helpt hij jou door het faciliteren van de juiste energie om dichterbij je authentieke zelf te komen.
Altazar is al jaren een autoriteit op het gebied van partneren met spirituele intelligentie en leidt, hierdoor gefaciliteerd, publieke workshops in het transformatieve proces. Hij heeft hierover ook meerdere boeken gepubliceerd.
“Het werken met Altazar is erg verrijkend wanneer je tegen grote veranderingen in je leven aanloopt. Hij biedt je een bron die je ondersteunt om vrede in jezelf te vinden, om in je kracht te staan, om jezelf volledig te accepteren en om ownership over je leven te claimen.
Door een reeks van innovatieve trainingen en workshops die Altazar heeft ontwikkeld helpt hij jou diep te transformeren op energetisch, spiritueel en cellulair niveau.”
