In korte broek de Kilimanjaro op, het kan echt!
De afgelopen weken schreef ik over de voorbereidingen van de Kilimanjaro beklimming. Vorige week was het zover, samen met 25 andere deelnemers ben ik de klim aangegaan. En het ging goed! Zesentwintig mensen met uiteenlopende achtergrond zijn in staat gebleken om met behulp van de Wim Hof Methode (WHM) hoogteziekte onder controle te brengen en hebben we in 48 uur (dus twee dagen in plaats van drie) de 5895 meter hoge Kilimanjaro beklommen. Iets wat door experts voor onmogelijk werd gehouden.
De Nederlandse Klim en Bergsport Vereniging gaf ons een negatief advies en verschillende expeditie artsen achtten het onmogelijk. Het gemiddelde slagingspercentage tot het hoogste punt Uhuru peak is 41% bij een normale beklimming. Op deze top is er minder dan 50 procent van het zuurstof dat op zeeniveau aanwezig is. Een klimmer die omhoog gaat, heeft normaal gesproken zeker 5-7 dagen nodig om te acclimatiseren. Naarmate men hoger dan 3000 meter stijgt, neemt het risico op hoogteziekte exponentieel toe. Dit begint doorgaans met hoofdpijn, duizeligheid en verwarring, en kan leiden tot long -en hersenoedeem en zelfs de dood. Om deze reden wordt de Kilimanjaro zelfs door de meest ervaren bergsporters normaal gesproken in vijf tot tien dagen beklommen.
Allemaal bereikten we zonder grote problemen de eerste top (Gilman’s Point; 5681 meter). Twee van de deelnemers (65 en 48 jaar) vonden het daar welletjes en gingen weer naar beneden. De overige 24 stootten door naar het hoogste punt: Uhuru Peak (5895 meter). Elf van ons kwamen bovendien slechts gekleed in korte broek boven. De gevoelstemperatuur lag op de top rond de -20 graden Celsius. Wetenschapper Geert Buijze was deelnemend arts tijdens de expeditie. Hij zegt: “Het geheim zit hem in de Wim Hof Methode (WHM). Door de combinatie van focus-, ademhaling- en koude training waren de deelnemers in staat hoogteziekte onder controle te krijgen. Wat ik op de berg heb ervaren zou medisch wetenschappelijk onmogelijk zijn. Door het toepassen van de WHM zijn de deelnemers in staat geweest om beginnende symptomen van hoogteziekte volledig te onderdrukken, op een veilige manier. Dat kan baanbrekend zijn voor de toekomst van de bergsport en geeft aanleiding voor verder onderzoek.”
De deelnemers van de expeditie zijn allemaal mensen zonder noemenswaardige ervaring in de bergsport, tussen de 29 en 65 jaar oud. Enkelen van hen met een extra persoonlijke missie die verband houdt met hun ziekte. Anna Chojnaka, een deelnemende ondernemer vertelde na de expeditie: “Ik heb multiple sclerose (MS). Vijf jaar geleden zei mijn arts dat ik rond deze tijd in een rolstoel zou zitten. Niet lang daarna ontmoette ik Wim Hof. Moet je me nu eens zien, in twee dagen beklom ik Kilimanjaro!”
Ook Mathijs Storm, een jurist met de ziekte van Crohn is tevreden: Een paar weken geleden had mijn zoontje van 4 nog een vader die ziek was. Nu heeft hij een vader die in twee dagen de hoogste vrijstaande berg ter wereld heeft beklommen! Deelnemer Henk van den Bergh uit Blaricum spant de kroon, hij is chronisch reuma patiënt. Tijdens het jaar training voor de expeditie zakten zijn waarden van 30% naar 2%, zijn neuroloog staat voor een raadsel.
Wat hebben we nu bewezen met deze missie? Ten eerste dat een groep onervaren bergbeklimmers met gebruik van de WHM zomaar in twee dagen de hoogste berg van Afrika kan beklimmen. Door onze ademhaling op niveau te houden, het zogenaamde ‘Hoffen’(zie vorige artikel) waren we in staat om beginnende verschijnselen van hoogte ziekte onder controle te houden.
We willen hiermee een lans breken voor deze alternatieve geneesmethode zodat er meer wetenschappelijk onderzoek naar gedaan gaat worden. Hoogteziekte wordt onbehandelbaar geacht. Er zijn wel medicijnen als Diamox waarmee je het kunt onderdrukken maar ook met die medicijnen kun je het gewoon krijgen. Een methode die de oncontroleerbare hoogteziekte onder controle houdt, die kan ook werken voor andere aandoeningen is de redenering. Het mooie van de WHM is dat er geen pillen of poeders aan te pas komen. De drie onderdelen: concentratie, ademhalingstechnieken en leren omgaan met kou kan ieder mens ontwikkelen.
Ook Wim Hof is overweldigd: “Tot dit moment dacht de wereld dat alleen ik in staat was om extreme koude en hoogte te trotseren. Deze helden hebben laten zien dat iedereen kan wat ik kan.” Hof pretendeert niet dat hij een wondermiddel heeft ontwikkelt. “Wat mijn methode doet, is mensen in staat brengen om lichaam en met name het zenuwstelsel diepgaand te beïnvloeden. Mensen zijn in de loop van de tijd vergeten hoeveel ze eigenlijk met hun eigen lichaam kunnen en zijn afhankelijk van pilletjes en poeders. Ik wil mensen laten zien dat ze die niet altijd nodig hebben en veel meer zelf kunnen!” Hof concludeert: “Van hoogteziekte werd altijd gedacht dat het zelfs met medicijnen niet te voorkomen is. Als deze aandoening op eigen kracht gecontroleerd kan worden, wat is er dan nog meer mogelijk?”
Voor mij persoonlijk was het een prachtige ervaring. Ik werkte tijdens de missie intensief samen met deelnemend arts Geert Buijze, hij zorgde voor de fysieke ondersteuning, ik was er voor de geestelijke steun. Gedurende de pauzes overdag en ’s avonds in de hutten waren Geert en ik druk met het geven van behandelingen en sessies. De combinatie van anderen omhoog helpen en tegelijkertijd je eigen doel niet uit het oog verliezen was behoorlijk uitdagend. Het is gelukt. Uiteindelijk kwam ik in korte broek boven. Je kunt je voorstellen dat dit een onbeschrijfelijk gevoel gaf. Onderweg maakten we veel mee met elkaar, met de bijna 60 dragers, gidsen en koks die bij ons waren en met de berg. Van prachtige wandelingen door zonnige vlaktes tot hagelbuien en steile hellingen.