Jouw overlevingsmechanisme: het pijn- genotsysteem
Diep in je limbisch brein vind je een overlevingsmechanisme: het pijn- genotsysteem, dat maakt dat je pijn wilt vermijden en genot zoekt. Dit persoonlijke systeem, dat in ons allen aanwezig is, wil weg bij de pijn van de (oude) wonden waarvoor je om ze te helen op aarde gekomen bent.
Je loopt misschien wel weg voor de pijn uit je jeugd (die iedereen op een bepaald niveau heeft, hoe goed je jeugd ook was). Je overlevingssysteem wil geen pijn ervaren en creëert allerlei constructies om pijn niet te hoeven voelen.
Als mens ontwikkelen we beschermingsmechanismen en on- authentiek gedrag om met pijn om te gaan. Dit gedrag kan bijvoorbeeld de hang naar genotsmiddelen zijn, of je groter voordoen dan je bent. Het manifesteert zich vaak ook als weerstanden tegen het naar binnen kijken bij onszelf. Omdat naar binnen kijken pijn eerst erger maakt, zoekt je overlevingssysteem naar redenen buiten jezelf om de innerlijke pijn op te projecteren. Vooral de mensen om je heen moeten het dan vaak ontgelden.
Je zult merken dat ook jij, wanneer je besluit een transformatieproces aan te gaan, weerstanden gaat ervaren. Met name als het even niet zo lekker loopt of wanneer de pijn intenser wordt bij moeilijke stukken op je pad. Je zult merken dat je op die momenten vaak het gevoel krijgt dat je omgeving het heeft gedaan:
‘Ze begrijpt me niet’
‘Hij is nog niet zover als ik’
‘Ze zijn onwetend’.
Je spreekt eigenlijk tegen jezelf. Belangrijk is dat je je niet met deze stukken identificeert, maar ze wel accepteert. Acceptatie is namelijk een voorwaarde voor transformatie.
Ga je eigen pijn aan en besef dat je alles wat je van een ander vindt, eigenlijk van jezelf vindt.
Met liefde,
Robert Bruggeman
Hans van holstein zegt:
Wat kijkt is waar het naar kijkt