Papadag en suiker

Woensdag is mijn papa dag. Dan mag ik de hele dag spelen met onze zoons Ché Zen van 4 en Luca van 2.

Suiker

Onze jongens krijgen zo min mogelijk suiker. Er gaan vele dagen voorbij dat ze echt niets krijgen. Omdat we willen dat ze ook nog een beetje “normaal” opgroeien, krijgen ze soms een ijsje, een koekje of een snoepje als het een bijzondere dag is. Vandaag gingen we naar mijn oude oma. Dat betekent snoepjes en koekjes. Niet persé door oma hoor, ik gaf ze per ongeluk een snoepje en een koekje teveel…

Het leek even goed te gaan, maar al gauw barstte de bom. De oudste werd een soort ongeleid projectiel dat alleen nog maar heel hard kon rondrennen en naar werkelijk niets meer wilde luisteren. De jongste begon om alles, maar dan ook om ALLES, te huilen. En niet zo’n beetje ook. Het was alsof er een storm door het huis raasde. Oma en ik probeerden er met minzaamheid naar te kijken, maar het was gewoon zielig om de jongens zo te zien lijden. Gelukkig is de tornado nu gaan liggen. En de jongens ook…

Luca ligt nu in z’n bedje uit te hijgen. Ché ligt op de bank met z’n knuffels. Op dit soort momenten krijg ik een glimp te zien van wat ouders met kids die ADHD- achtige stempels hebben dagelijks doormaken. Ik heb het met jullie te doen. Voor mij was het een moment, mét aanwijsbare reden:

Suiker…

Suiker heeft een enorm effect op het welzijn van kinderen. Het is niet alleen net zo verslavend als cocaine, het heeft ook nog direct effect op het brein en zenuwstelsel. Kinderen die suiker toegediend krijgen kunnen er niets aan doen dat ze onhoudbaar worden. Ze ervaren zoveel energie, hun systeem moet het gewoon kwijt. Ze gaan rennen, schreeuwen of ontladen door te huilen. Het heeft geen enkele zin boos te worden of te straffen. Je kunt alleen maar jezelf als ouder aankijken dat je ze dit aandoet.

In onze maatschappij is het zo normaal geworden om suiker in allerlei vormen aan kinderen te geven. Maar het is niet normaal, de suikerlobby heeft vreselijk hard gewerkt om ons het idee te geven dat dagelijks gebruik van suiker ok en normaal is. Maar mensen van boven de 50 weten nog dat suiker nooit normaal geweest is. Het was iets voor feestjes in de vorm van een gebakje of een glaasje limonade in het weekend.

De commercie heeft er voor gezorgd dat wij de illusie hebben dat overal suiker in mag zitten en dat het lekker is, om van te genieten.

Suiker zit dan ook in bijna alle producten. Kinderen worden volgestopt met snoep, koekjes, ijs, fristi, chocomelk, cola, ranja, ontbijtkoek, appelsap. Maar ook in allerlei andere producten, je staat er van te kijken. Gedachteloos geven we kids (en onszelf) er scheepsladingen van en we verbazen ons erover dat ze zo druk zijn, dat ze zo onhandelbaar zijn, dat ze zo heftig reageren. We vinden het gek dat ze overgewicht hebben, of zelfs diabetes. De waarheid is: We doen het ze zelf aan. Het is oorzaak en gevolg.

Suiker is niet voor dagelijks gebruik. Het is niet normaal. Natuurlijk mag je er van genieten en je kids ook. Het is in mijn optiek iets voor speciale gelegenheden. Net als alcohol voor volwassenen eigenlijk alleen voor bijzondere momenten is. Als je er teveel van neemt of als je er een gewoonte van maakt tast het je hersenen aan en je persoonlijkheid wordt er niet prettiger van.

Een goede reden om de teugels weer aan te trekken en onze kinderen voorlopig weer suikervrij te houden.

Ik ben benieuwd hoe jullie hiernaar kijken.

Licht leven, Robert Bridgeman