Zelfcompassie

5 maart 2018

Een vaak vergeten onderdeel van het ontwaken is zelfcompassie.

In deze blog deel ik in 2 fasen het belang van zelfcompassie met je. In het algemeen en in het bijzonder voor ontwakende mensen.

Fase 1: Van moeten naar mogen

Wij als mens ‘moeten’ ontzettend veel van onszelf. Ga maar na: we moeten goed presteren op het werk, thuis de boel onder controle hebben, een goede vriend of vriendin zijn en een afgetraind lichaam hebben (of in elk geval de illusie hooghouden dat dit er ooit gaat komen).

Daarnaast moeten we het ook nog gezellig hebben in de weekenden, topvakanties houden met onze gezinnen, familie en vrienden en nog veel meer. Het leven heeft tenslotte een deadline, nietwaar?

Wat nou als het jouwe mislukt blijkt aan het einde van de rit? Dat je het niet gehaald hebt en dat je middelmatig bleek te zijn?

Voor heel veel mensen is dit de ultieme nachtmerrie… Als je dan vervolgens ontwaakt in het nieuwe bewustzijn, als jij je spiritueel begint te ontwikkelen, dan komt er nog zoveel bij.

 

Dan “moet” je ook yoga beoefenen en mediteren.
“Moet” je boeken lezen over spiritualiteit.
Dan “moet” je leraren zoeken en workshops volgen.

Nog meer moeten, stress en regelen om het allemaal voor elkaar te krijgen. Om jezelf vervolgens te verbazen over de drukte in het hoofd die niet verstilt… Dat het je nog stééds niet lukt om in het NU te zijn en te genieten van het moment en dat je woede en angst blijven bestaan.

Terwijl de oplossing heel eenvoudig is en in het veranderen van slechts een enkel woordje zit:

Van MOETEN naar MOGEN…

 

 

Want dan mág je ineens lekker bezig zijn met je carrière.

Dan mág je de zaken thuis zo goed mogelijk regelen.

Mág je een goede vriend of vriendin zijn.

Mág je lekker sporten en bewegen.

En dan mág je yoga beoefenen, mediteren en spirituele boeken lezen.

De deadline van het leven? Het klopt, deze komt ooit. Maar je weet niet wanneer, dus het heeft niet veel zin om je hier in de tussentijd op te focussen.

Misschien is het een cliché, maar realiseer jij je hoeveel miljarden mensen op deze wereld snakken naar jouw baan, huishouden, vrienden en vriendinnen? Om nog maar te zwijgen over de tijd die jij hebt om te sporten, te lezen, yoga te beoefenen, boeken te lezen enzovoorts?

Hoeveel miljarden mensen zijn niet bezig met leven, maar met overleven, elke dag weer?

Jij moet of hoeft niks.

Je mag.

Fase 2: Van angst naar liefde

Van moeten naar mogen. Je gaat voortvarend aan de slag en lekker genieten van het zelfrealisatieproces. Want je bent helemaal goed zoals je bent. En als het je even een weekje niet lukt te sporten of te mediteren, laat je dat los en pak je het volgende week wel weer op. Toch?

En als je ondanks je beoefening iemand pijn doet, een emotionele uitbarsting hebt naar je kinderen of nalatig bent in je relaties, dan vergeef je het jezelf en begin je gewoon weer opnieuw. Toch?

Voor de meesten van ons geldt dat helaas niet. We pijnigen en straffen onszelf als het niet gaat zoals we voor ogen hebben. We moeten presteren, we mogen geen fouten maken, ook al zeggen we dat we dat wel mogen. Maar als het zover is, dan gaat de zweep erover.

Ook in onze spirituele ontwikkeling zijn we streng voor onszelf. Waarom?

Omdat we graag goed genoeg willen zijn.

Ons zou graag identificeren met onze prestaties.

Omdat we onbewust graag willen dat anderen ons bewonderen, want dat verzekert ons van de liefde van die ander.

Maar ook omdat we geleerd hebben dat dat is hoe je jezelf (en anderen) motiveert. Als wij een kind willen motiveren om iets te doen, zullen de meesten van ons dreigen met straf. Als een kind over de schreef gaat, wordt het gestraft. We delen dan een pijnprikkel uit (niet per definitie fysiek).

Mensen zijn pijnvermijdende wezens. Zo is ons brein als overlevingsmechanisme geprogrammeerd. Als jij een fout maakt, dan zal je dit ook voelen en er zelfs voor boeten. Maatschappelijke fouten worden met een geldboete of zelfs een gevangenisstraf bestraft. Anders doe je het zo weer. Anders leer je niet van je fouten. Dit mechanisme gebruik je bij anderen, maar vooral ook bij jezelf.

Als jij faalt, dan moet je dat voelen. Anders leer je het nooit. Anders heb je ook geen motivatie om iets te veranderen. Als jij je falen niet met duizend negatieve gedachten onder vuur neemt, dan doe je het zo weer en verandert er niets. Als je niet aan je eigen maatstaf voldoet, moet je het voelen, anders kom je er nooit. Toch?

Gelukkig denk je dit alleen maar. Het niet zo.

Zelfcompassie

Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt wat spiritueel leraren altijd al wisten:
Dat mensen die zelfcompassie hebben in moeilijke situaties, of bij falen, juist meer gemotiveerd zijn om herhaling te voorkomen.

Zelfcompassie leidt tot een innerlijke drive om iets aan je situatie te doen. Het geeft ruimte aan een diep innerlijk verlangen tot verandering. En zelfcompassie is de sleutel tot liefdevol ontwaken.

Vanuit liefde mag je loslaten en laten gebeuren. Niet vanuit angst, controle en dwang. Verwar dit niet met zelfmedelijden: we spreken over werkelijke compassie met jezelf.

Compassie is het opmerken van lijden en het voelen van de innerlijke drive om daar iets aan te doen. Zelfcompassie is het vermogen om dit te doen voor jezelf. Om niet te reageren vanuit dwang, maar vanuit begrip, liefde en acceptatie. Geef jezelf wat ruimte.

Laat het beeld los waarvan jij vindt dat je eraan moet voldoen.

Als je beseft dat het leven -en het ontwaakproces in het bijzonder- als een reis is door een gebergte, dan valt het allemaal wel mee. Een reis met prachtige, zonnige stukken en adembenemende vergezichten. Met schitterende uitzichten en geweldige lessen. Waarbij je steeds nieuwe reisgenoten tegenkomt en nieuwe ervaringen opdoet, maar ook met pijnlijke vallen en dorre stukken. Met hevige regenbuien waar geen einde aan lijkt te komen en stormen die je raken tot op het bot. Soms verlies je een reisgenoot, of raak je een deel van je uitrusting kwijt. Als je het leven ziet als een reis dan besef je dat je los mag laten. Dat je mag genieten van al het mooie wat het leven te bieden heeft. Dat je dus ook mag genieten van de valkuilen waar je in trapt en, daarmee gepaard, ook de pijn.

Lessen kunnen heel pijnlijk zijn, maar uiteindelijk gaat het leven over leren, over helen, over delen en over liefhebben. Maar vooral over leren. En genieten.

Zelfcompassie is de sleutel om een leven lang te kunnen leren en daarvan te kunnen genieten.

Leven vanuit een groei-mindset. Vanuit het besef dat je het beste doet wat je kunt op ieder moment. Het besef dat falen en tegenvallers erbij horen. Dat alle mensen pijn hebben en falen en dat jij ook gewoon een mens bent. Leven vanuit het besef dat het niet uitmaakt wat er op je afkomt, maar dat alleen telt hoe je hiermee omgaat.

Geef jezelf de liefde die je verdient. Sta jezelf toe fouten te maken. Leg de lat iets lager. Laat je proces zich ontvouwen. Het hoeft niet binnen een jaar klaar te zijn. Herinner jezelf er steeds weer aan hoe gezegend je bent en geniet van het proces. Stapje voor stapje. En als je niet kunt genieten? Dan is dat ook ok.

Niks moet.

Mijn wijze oma zei altijd:
“Meer dan je best kun je niet doen”.
En dat is nou zelfcompassie. Niets moet, alles mag. Vanuit liefde…

 

Magisch leven,

Robert Bridgeman

 

Luister hier een van onze podcast over zelfliefde:

Alles begint bij het hart. Alle liefde, alle verbinding, alle persoonlijke ontwikkeling. Als je hart niet open is, wordt het lastig je vrij, blij en gelukkig te voelen. Het hart is tenslotte de poort naar je ziel. Wat als je (nog) meer van jezelf kan houden? Wat zou dat je opleveren? En kun je dat leren? Het antwoord is ja!

Zelfliefde begint bij het openen van je hartchakra en het opschonen van je blokkades. In deze podcast neem ik je mee op het pad naar meer zelfvertrouwen, zelfliefde en zelfcompassie.

 

Meer blogs van Robert Bridgeman. Lees hier verder ….

Deel dit!